Open brief: De overheid verwaarloost de meest kwetsbaren...

Sinds 1991 maken meerdere verenigingen gebruik van een federaal subsidie die bij het grote publiek weinig bekend is, het FIM (Federaal Impulsfonds voor het Migrantenbeleid). Dit fonds ondersteunde projecten die de maatschappelijke integratie van personen van vreemde oorsprong bevorderen, werken aan preventie van discriminatie en aan de interculturele dialoog. In de praktijk was dit fonds dus bedoeld voor projecten die bepaalde noden van personen van vreemde afkomst beantwoorden die niet door de publieke diensten werden ingevuld.

Na een budgettaire controle in augustus 2014, is deze hulp van 1.600.000 euro simpelweg geschrapt. Zonder dialoog, noch voorafgaand overleg met de actoren van het terrein. De politiek verantwoordelijken hebben deze drastische positie gerechtvaardigd door de overheveling van bepaalde bevoegdheden naar het regionale niveau in het kader van de 6^de staatshervorming. Deze beslissing is nochtans onbegrijpelijk omdat het asielbeleid, immigratie, en gelijke kansenbeleid wel federale bevoegdheden blijven.

Het grootste deel van deze verenigingen behandelt federale materies en zijn werkzaam op heel het  Belgisch grondgebied. Ze werken dus niet op het niveau van de regionale en communautaire materies en als gevolg kunnen ze dus geen gebruik maken van steun op dit niveau. Op dit moment zijn alternatieven op het federaal echelon onbestaand.

Wat de situatie nog erger maakt, is dat de beslissing om het fonds te schrappen eveneens de toegang sluit naar Europese fondsen. Deze fondsen gaan immers uit van een cofinanciering, hetgeen vroeger net mogelijk gemaakt werd door hulp van dit federale fonds.

De organisaties die door de schrapping van het FIM getroffen worden – dit zijn er ongeveer twintig in totaal, waaronder ondergetekenden – nemen één voor één een unieke plaats in het landschap voor hulp aan vreemdelingen op het federale niveau. Ze vervullen elk een onmisbare missie in de opvang en steun voor vreemdelingen met respect voor de menselijke waardigheid.

De schrapping van deze hulp brengt effectief het voortbestaan van meerdere organisaties die op het terrein werkzaam zijn, in gevaar. Het directe en onmiddellijke gevolg van de schrapping zal in oktober 2015 het ontslag zijn van 29 beroepskrachten. De missie van deze organisaties heeft hun noodzaak de afgelopen jaren bewezen. En werd publiek erkend door de federale autoriteiten die deze programma’s doorheen meerdere jaren gesteund hebben.

Het publiek waar deze organisaties dagelijks mee werken is extra kwetsbaar door hun migratieparcours of hun ballingschap. In deze groep zijn er veel niet-begeleide minderjarigen en vrouwen met onzekere levensvoorwaarden. Hierbij komt nog eens dat al geweten is dat de migratiestroom, die de voorbije twee jaar gedaald is, in 2015 terug zal stijgen.

Duizenden mensen hebben, in de 24 jaar sinds het ontstaan van dit fonds, kunnen gebruik maken van een doelgerichte ondersteuning. Even in cijfers: met de schrapping van dit fonds zijn dit meer dan 1600 mensen die geen taalkundige bijstand (zoals bijvoorbeeld een tolk) zullen krijgen, 1300 mensen die juridische bijstand meer zullen krijgen, 500 vluchtelingen die geen advies meer krijgen over de procedures voor gezinshereniging; 105 vrouwen die het risico lopen op besnijdenis en zovele honderd anderen die vluchten of gevlucht zijn voor geweld, krijgen geen noodzakelijke hulp meer.

Op zijn minst 3000 hulpverleners zullen niet meer geïnformeerd worden over de situatie van kinderen in ballingschap en ongeveer 1500 professionelen vinden geen toegepaste vormingen meer om adequaat te kunnen werken met de vermelde doelgroepen. Als we verder kijken dan deze jaarlijkse cijfers, zien we hier dat een heel hulpsysteem dat aan het instorten is.

Het is deze situatie van sociale verstikking die we aanklagen. Aan de ene kant wordt het werk dat bereikt wordt door de sector geprezen door de politieke klasse. Aan de andere kant, biedt de politiek geen concrete antwoorden, noch structurele oplossingen om de duurzaamheid van dit uniek expertisewerk te garanderen.

Achter het argument van overdracht van bevoegdheden dat door de federale overheid wordt naar voren geschoven schuilt de realiteit waarmee de hulpverleners worden geconfronteerd: het constante doorschuiven van politieke verantwoordelijkheden naar andere niveaus.

Het terreinwerk gedaan door ondergetekende verenigingen draagt, naast zijn onbetwistbaar openbaar nut, bij aan het verzekeren van de sociale vrede en het respect voor de rechtstaat.

Het is op basis van deze situatie dat de Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke kansen Elke Sleurs, Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken, en Minister van Binnenlandse zaken en vice-Eerste Minister Jan Jambon recent geïnterpelleerd werden. Wij wachten nog op hun antwoord.

 

Ondergetekenden (alfabetische volgorde)

Association pour le droit des étrangers asbl

Belgisch Comité voor Hulp aan Vluchtelingen (CBAR – BHCV)

Vzw Intact asbl

ORCA vzw

Platform Kinderen op de Dool
SESAME

SeTIS Bxl – Service de Traduction et d’Interprétariat en milieu Social Bruxellois

Woman’Do

 

Een Franstalige versie van deze open brief werd op 2 juni 2015 gepubliceerd in Le Soir